domingo, 31 de maio de 2009

Dende o máis profundo do útero II

Este sábado, a flotar::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Sábado 6 de junio, 21:30, 6 euros.
SIROCO (C/ San Dimas, 2) MADRID.

Atomizador (madrid): Ruido esotérico a base de voces y walkmans de 5 euros con cassettes infinitos. Presentación del cd-r "Jarabe" en Fuck The Bastards (sello de C-utter).



C-utter (barcelona): Ruido biomecanoide feminista y politizado estallacerebros y enciendeestrellas. Presentación de la cassette "Urban Hermits" en Afeite Al Perro (sello de Atomizador).


El espíritu de Valerie Solanas estará presente durante los conciertos.


Organiza: afeite al perro

sábado, 30 de maio de 2009

Incubando estratexias...


"[...] O mellor que debería facer alguén que estea en contra do aborto é sinxelamente non abortar. Se todo o mundo vivise a situación de preferir seguir adiante co embarazo non se precisaría de campañas antiabortistas. Propoño que estes últimos/as vaian creando, dos seus petos, un fondo económico para a axuda e apoio real a todas esas "nais en apuros". Ah, e, de paso, que nos mercados se lles cobre a ducia de ovos a prezo de polos ou galiñas. [...]"

Ja! Yolanda dá no cravo!



[O cadro é de Natalia Fabia e a neniña é ela ós 3 dándolle ó seu xa xogo favorito!]

xoves, 28 de maio de 2009

Vermella visión



Estou ben contenta porque nesta antoloxía virtual ISLA KOKOTERO da que son lectora entusiasmada atopei unha fiestra a un collage meu acompañado dun texto que en realidade era de Emma... é unha casualidade estrelada que Eloísa, a náufraga artífice desta ben pensada celebración da poesía, pensara que as verbas da nosa Emma Pedreira son miñas, xa que me estou enchoupando delas estes días... ou dito doutro xeito que predecira un texto seu ilustrado por min! jeje!
(Gracias todas, nena!) Despois tiven que enviarlle un textiño propio e aproveitei para deixarlle un poema que espero que saia á luz no seu marco de libriño axiña...

Invítovos pois ó seu traballo e déixovos o poema:


MANCHA

Non podo esquecer que sangro,
e non só é tinta ese fío
que ule e salga líquido vivo.

A boca rastrexa o vidro,
toda beleza obrigada.
No cuarto propio, refuxio
da morte social que nos adicou
á literatura dos diarios todos,
a guerrilla nace do corazón
mellor debuxado no caderno da memoria.




ANA CIBEIRA, 2006
De Pintalabios (próxima publicación)



MANCHA

No puedo olvidar que sangro,
y no sólo es tinta ese hilo
que huele y sala líquido vivo.

La boca rastrea el vidrio,
toda belleza obligada.
En el cuarto propio, refugio
de la muerte social que nos dedicó
a la literatura de todos los diarios,
la guerrilla nace del corazón
mejor dibujado en el cuaderno de la memoria.





[Fotos: Eloísa xogando & unha imaxe da Nanou que ilustra o meu "Mancha"! se me pilla, mátame!]

venres, 22 de maio de 2009

Coa maletiña polo mundo


Gracias ó magnífico traballo de edición e difusión que fai Jose co seu selo afeite al perro (moitos pensan que é un colectivo, pero é un rapaz so, imparable e cunha alta enerxía cinética, iso si!), chegamos a moitos portais do mundo! se xa foi o mes pasado unha reseñiña no WIRE o que nos deixou boquiabertos, este maio é a revistiña en forma de páxina web Animal Psi a que nos reseña: humor vítreo e tamén atomizador viaxan nun barquiño de cassette!!!


Jejeje, feliz, felices!

20 May 09 - Cassette, Review
ATOMIZADOR, "Círculos", 2008. From the prolific Spanish art and experimental sound collective Afeite Al Perro comes the aptly-titled ‘Círculos’ cassette by Atomizador, a murmuring bulk of looping drones stretched taut across one side of a C74. Suggesting a meteorological fetish, deep, bulging frequencies provide broad edges off which thin, high wisps are cast to create a swift and total movement. Not unlike the recent monolith by Monsturo, the brute mass of this recording swallows all emerging tones back into itself to create an overwhelming and inexplicable listen, and disturbing for its inhumanity. Cassette comes sprayed to a thick patina, wedged in a crazy RAKS case with colorful insert. Limited to 58 copies.

HUMOR VÍTREO, S/T, 2008. In comparison, label-mate Humor Vitreo presents skewed electronics somewhere along the continuum of Throbbing Gristle to Black Dice: deep heartbeats set a jogging pace while sequencers chirp patterns and shopping carts crash, clipped radio voices singing in a manipulated repetition. Mainstream cumbias get cut and doubled in the next instance, a buzzing drone incessantly tying all the fragmented elements into a single motley collage. A tune threatens to emerge in every moment, yet the feisty DJ seems reluctant to let anything rest, and in the end it seems safe to say that the author is never satisfied. Reminiscent of Terry Riley’s earliest tapes and later the work of Big City Orchestra, these are some truly primitive experiments with modern materials, and the effect is as timeless as those initial forays trapped under glass. Another one-sided dub, this tape includes a color insert and two line-drawings on fancy paper. Limited to 50 copies. Both cassettes are presently sold out HERE.




[Texto: de Animal Psi ; e foto: reseñiña na revista "THE WIRE. Adventures in modern music" nº302, Abril 2009. Dobre click nela para lela]

mércores, 20 de maio de 2009

Quen flaxela a quen

"Alguén debería explicar
a quen lle pertence a alfabetización
a autodeterminación
a flaxelación.
Onde están, se conversamos con elas, ou como xiraría
o mundo se ningún esquimó
cometese a extravagancia
de falar."
Oriana MÉNDEZ, Derradeiras conversas do capitán Kraft.


“Introduzo mitos como un material máis, aínda que nesta obra si hai unha invocación a Orfeo. O libro no non son eu nin ninguén: son palabras. Nin son feitos concretos. Está Galicia, si. A idea aquí é que os galegos tendemos a percibirnos coma un pobo moi maltratado pola historia. En realidade, o século XX foi destructivo para moitos pobos. Esquecemos a parte de responsabilidade que temos na nosa propia destrucción”

ESTAS VERBAS DE CHUS PATO PARA ABRIR BOCA MENTRES NON TEÑO ENTRE MANS HORDAS DE ESCRITURA...



[Declaracións collidas da magnífica antoloxía en movimento en forma de blog que é estoutra rexión aillada: Isla Kokotero! & en foto a miña relación sadomaso coa terriña]

martes, 19 de maio de 2009

domingo, 17 de maio de 2009

Flores eléctricas


LOLA ROBLES foi a persoa que me levou por primeira vez á Biblioteca de Mujeres. Coñecina canda Michelle e Cristina de Mujer Palabra. Ela é unha escritora de ciencia ficción e fai un bo traballo non só coa súa escrita senón tamén en canto á difusión do xénero.
A súa bibliografía de escritoras de ciencia ficción é unha caixiña de Pandora a ter en conta, e os obradoiros "Fantástikas" que organiza sempre en Madrid entre o inverno e a primavera, un acontecemento que electriza a cidade.

Convídovos a visitala >>>

"A ciencia ficción, coas súas metáforas para a alienación e a outredade, a súa desenfreada imaxinación e o seu poder para predecir cambios, é unha linguaxe altamente axeitada para falar das experiencias femininas."
Julie PHILLIPS.

"Prefiro ser un ciborg que unha deusa"
Donna HARAWAY

[>>>dúas das citas do seu blog!]

Liña sanguínea


Gracias a esta edición de A condesa sangrienta de Alejandra Pizarnik, atopo a este debuxante arxentino, Santiago Caruso, cuxa obra de sombra é ben interesante!




[Fotos: portada á edición e en pequeno, debuxos descartados para a publicación]

martes, 12 de maio de 2009

O pelo revolto sobre o escritorio


Esta mañá de poñer orde atópome caótica, como a voz deste poema da revolucionaria Gioconda Belli...



Desorden

Olvido el propósito con el que vine
enérgica al escritorio.
Papeles sobre la mesa en desórden
son un retrato interior de mis últimos días
Ando desconcertada y efervescente
Y así aparecen las cartas, los cobros, las señas del vivir
sobre esta mesa donde a diario
me propongo la existencia como una larga tarea
de ordenar y desordenar proyectos
Aquí yace esparcida la literatura con los compromisos familiares
Los esbozos de novelas con los récords del colegio de mi hija,
Las solicitudes de dinero de academias o pequeños mundos desolados
buscando quien apadrine y alivie su miseria,
Las secciones del diario que no alcancé a leer
por la mañana.
Tendría que ordenarlo todo
Saber hacia dónde voy
De dónde vine
En qué lugar coloco cuanto me asedia:
La guerra de Irak
La violencia contra las mujeres
Mi novela sobre Adán y Eva
La adolescencia de Adriana
Mi país y sus males
La efímera felicidad
La tristeza en puntillas
Estos poros de mi cuerpo
Tragándoselo todo.


Gioconda BELLI, "La estafeta del viento", Casa de América, Madrid>>>na web 7/3/09

O libro das caras terá folliñas no medio das páxinas


Cando me decatei de que non saudaba a un coñecido -por timidez, penso- nun cumpreanos, co que falara fai pouco de xeito virtual; cando me importou un comentario de alguén co que fai máis de 7 anos que non falo; cando reatopei a amigas da infancia coas que tiven algún roce, e por sorte a outras coas que non, e me atopei facendo o estraño exercicio de imaxinación de se ten sentido falar tantos anos despois, en lugar de que pertenzan ás miñas lembranzas máis puras e non a un presente adulto e cecais distanciador...
Cando comecei a decatarme disto... decidín sair pitando deste monstro de boca grande chamado facebook.

E como me foi imposible atopar como dar de baixa a conta!!! (e isto reforzoume en que facía ben correndo sen mirar atrás), escribín nun buscador ---dar de baixa a conta de Fb---- e atopei este artigo na revista colombiana Arcadia: "LA VERDAD SOBRE FB".

En fin, nestes mesiños que fun usuaria do Fb -algo que por certo comezou querendo ver as fotos que unha das miñas curmás me enviaba- nunca deixei de preguntarme que facían os meus datos persoais voando por aí, pero dicíame a min mesma que coas/cos amigos/as de lonxe era xenial... (pero seica non estaba para iso o email?). Agora, ó andar como unha tola buscando o lugar pra eliminar a conta relín as condicións de alta e non o perdades: esíxenche que tódolos datos persoais sexan certos!

En fin, boa noite e bos paseos ó ar libre, como sempre dí o meu benquerido Alberto Augusto Miranda!!!



Axiña e para completar esta entradiña co mentolado olor do eucalipto, falarei da fermosa política ecolóxico-vital de Teresa Moure, da que me estou a enchoupar estes días...


[Fotiños coas que me presentaba antes da miña morte social, jeje]

domingo, 10 de maio de 2009

"[...] mi sangre lisérgica es azul [...]"

O que vos dicía o outro día do poder xenuino de Roge>>>


Atanas Akerstra: tras este críptico nombre, que relaciona semánticamente conceptos como la palabra “aker” (“cabrón” o “macho cabrío” en euskera), la tradición legendaria de los “akelarres” y guiños al jazz cósmico de la Sun Ra Arkestra, encontramos a uno de los primeros proyectos surgidos del Matadero de Azkoitia [...]

Composiciones cortas, de carácter minimalista, repetitivo e hipnótico, donde las misteriosas notas van tejiendo una tela de araña a nuestro alrededor que poco a poco nos atrapa mientras nuestros sentidos son conducidos al centro de un laberinto en el que perderse. La atmósfera meditativa nos envuelve con una serie de melodías lejanas, casi inalcanzables, que creemos reconocer pero nunca identificamos del todo, como si fuésemos niños perdidos en un bosque. Diferentes texturas y líneas de guitarras se superponen, serpentean a través de intrincadas estructuras y crean caleidoscópicas figuras en suspensión que son arropadas por loops, sonidos de diversa procedencia y teclados que añaden densidad y espesan el sonido. A pesar de ello, la música nunca llega a sonar hermética ni asfixiante: es precisamente en su sencillez y honestidad donde reside gran parte de su belleza [...] como los ojos de la serpiente antes de morder.


Montaxe dunha reseñiña que firma Òscar Ruiz Fort na páxina de Akauzazte e Atanas Akerstra


Para escoitar o disco, aquí

*
sapo
soy el rey sapo en aguas envenenadas
aquí yo soy el juez, dueño y señor
bajo el sol que quema como bajo la lluvia
expando mi reino a través de mi croar
miles de ratas afilan sus dientes
mi sangre lisérgica es azul
soy el rey sapo en el lodo, danzando desnudo
este pozo de pura miseria es mi única pertenencia



[fotiños: Maruja Mallo cuberta de algas & o disco de AtanasAkerstra]

Rebeldes!








Un pouquiño de banda sonora para este domingo de lúa tormentosa!

sábado, 9 de maio de 2009

"Mexan por nós e dicimos que chove" Castelao

Buscando verbas de Teresa Moure tan interesarse como estas, atopei este documento que recolle o traballo da Asociación Cultural Garipano. Xustiñó hoxe do traballo, acabei cunha compañeira buscando a verba "gallego" na RAE e falando disto mesmo na capital de x-pain!

Por se alguén quere asinar>>>aquí tedes a paxiniña!

Que ilusión que os que loitan por esta pedriña no camiño sexan tan novos e vitais!

Fuxir do exercicio de nostalxia



O traballo documental de María Ruido, que fun ver o venres á noite no marco da Documenta Madrid, Plan Rosebud, é unha boa forma de profundar no que ela chamou "as narrativas da transición", e sobre todo na versión oficial da transición... Se a primeira parte do documental Plan Rosebud I , fala sobre todo da memoria histórica; en Plan Rosebud II afonda nesa transición do franquismo á democracia, centrándose sobre todo no caso galego e asemellando as condicións industriais de Vigo coas de un Londres obreiro e revolto, e polo tanto falando dese remuíño de acción na arte chamado punk.


En palabras dela moito mellor:

*PLAN ROSEBUD I: A ecena do crime
*PLAN ROSEBUD II:
Convocando ás pantasmas

venres, 8 de maio de 2009

Días de serpe

hau beste batek abesteko egiña izan zen
por la se,
zalpate,
funte fa, funte fi,
txiri, biri
ekatsu ekatsu, amen.
(hankarekin “aitaren” eginez esatekoa, sorgin bihurtzeko. -Joxemiel Barandiaranek jasoa.-)


Esto fue hecho para ser cantado por otro


(lo que sigue es una fórmula recogida por J. M Barandiaran para convertirse en bruja/o. para que funcione, sígnese con el pie mientras se repite la fórmula
----------------------------------------------------------------------------------
itzali motorrak (hitzik gabea)


apagad los motores (instrumental)
----------------------------------------------------------------------------------
sorgiñen dantza
danza de brujas y brujos

por la se,
zalpate,
funte fa, funte fi,
txiri, biri
ekatsu ekatsu, amen
----------------------------------------------------------------------------------


ISTO QUE AQUÍ HAI, ESTA DANZA PARA SE CONVERTER EN MEIGA HAI QUE VELA: A FORZA MILENARIA QUE O CORPO DE ROGE TRANSMITE DENTRO DA MURALLA DE RUÍDO DE AKAUZAZTE É ESTAR DENTRO DA NUBE DA ESCURIDADE. DENTRO DA BOCA DA MORTE. DENTRO DA LUZ NEGRA LEVÁNDONOS CARA ÓS MESMAS. MÁIS VIVAS CA NUNCA.




E PARA ARROUPAR, O FERMOSO TEXTO QUE TAMÉN SALTOU DÉCADAS PARA CHEGAR A NOSOUTRAS:


WITCH es un todo de todas las mujeres. Es teatro, magia de la revolución, terror, alegría, flores de ajo, hechizos. Es la conciencia de que las brujas y las gitanas fueron las primeras guerrilleras y luchadoras de la resistencia contra la opresión -especialmente la opresión de las mujeres - a través de la historia. Las brujas siempre han sido mujeres que se han atrevido a ser geniales, valientes, agresivas, inteligentes, inconformistas, exploradoras, curiosas, independientes, liberadas sexualmente, revolucionarias.

Esto posiblemente explica por qué nueve millones de ellas fueron quemadas. Las brujas han sido las primeras cabezas pensantes, las primeras practicantes del control de la natalidad y abortistas, las primeras alquimistas (¡convierte todo lo inservible en oro y devaluarás toda la idea de dinero!). No reconocían la superioridad de ningún hombre, siendo los vestigios vivientes de las más vieja de las culturas, aquella en la que hombres y mujeres tenían igualdad de derechos en una sociedad verdaderamente cooperadora, antes de que la represión mortífera a novel sexual, económico y espiritual de la sociedad Fálica Imperialista tomase el mando y comenzase a destruir la naturaleza y la sociedad humana.

WITCH vive y ríe en cada mujer. Es la parte libre de cada una de nosotras, bajo las sonrisas tímidas, la aprobación ante la absurda dominación masculina, el maquillaje o la ropa asfixiante para la piel que nuestra sociedad enferma nos exige llevar. No hay una "casi" WITCH. Si eres una mujer y te atreves a mirar dentro de ti, eres una Bruja. Crea tus propias normas. Eres libre y hermosa. Puedes ser invisible o visible acerca de cómo elijas dar a conocer tu cara de bruja. Puedes formar tu propio Grupo de Hermanas Brujas (trece es un número acogedor para un grupo) y hacer tus propias acciones.

Todo lo represivo, lo orientado únicamente a los hombres, lo codicioso, lo puritano, lo autoritario, ésos son tus objetivos. Tus armas son el teatro, la sátira, las explosiones, la magia, las hierbas, la música, los disfraces, las cámaras, las máscaras, los cánticos, las pegatinas, las plantillas y la pintura, las películas, las panderetas, los ladrillos, las escobas, las armas, las muñecas de vudú, los gatos, las velas, las campanillas, la tiza, los trozos de uñas, los cócteles molotov, los círculos venenosos, las mechas, las grabadoras, el incienso y tu propia y hermosa imaginación sin límites. Tu poder procede de tu propio ser como mujer, y se activa al trabajar conjuntamente con tus hermanas. El poder del Grupo es más que la suma de sus miembros individuales, porque es todas juntas.

Tienes el compromiso de liberar a nuestros hermanos de la opresión y de los roles sexuales estereotipados (tanto si les gusta como si no) al igual que a nosotras mismas. Te vuelves Bruja al decir en alto "soy una Bruja" tres veces y al penar en ello. Te vuelves Bruja siendo mujer, no dócil, enfadada, alegre e inmortal.


WITCH (Women's International Terrorist Conspirancy from Hell). Comunicados, textos y hechizos, La Felguera, Madrid, 2007.




Vera CHYTILOVA, Sedmikrasky (As margaridas), 1966>>> película... outra forma de conxurar en positivo...

xoves, 7 de maio de 2009

Na procura do santo "esperanto"


ESTAS VERBAS SABIAS DE HELENA GONZÁLEZ SON BANDA SONORA PARA AS CONVERSAS TRAVESAS QUE TIVEMOS ESTES DÍAS COS NOS@S AMIG@S EUSKALDUNES/AS...nós riamonos, pero...



[...] Mais nesas andamos, convertendo a palabra liberdade nun farrapo nas bocas neoliberais e facendo da escola un pandeiro. O goberno da Comunidade de Madrid encheu as televisións cun spot das súas escolas en español-inglés e Esperanza Aguirre, no ton habitual, afirma que quere que os madrileños sexan bilingües, iso si, cun bilingüismo que non significa unha defensa do coñecemento de linguas senón apenas unha claudicación do monolingüismo imperante diante da presión globalizadora. Non sei de ninguén que defenda o coñecemento do galego como unha elección excluínte, senón como unha suma de linguas e, tal como evolúe Babel, unha boa educación trilingüe (galego, castelán e mais unha lingua estranxeira, polo menos) prepara cidadás e cidadáns para os tempos que veñen, porque aprender linguas non é unha mostra de discriminación senón unha maneira de abranguer e comprender o mundo no que vivimos. O inventario de razóns é longo. Cando rematan os argumentos sempre queda unha dúbida: por que será que algunhas nais e pais de Galicia Bilingüe desconfían tanto da capacidade de aprendizaxe e coñecemento crítico das súas fillas e fillos? Desculpen a dúbida, será que fun educada na consigna popular de que o “saber non ocupa lugar”.

Convirá reler de vagariño a Ramón Piñeiro e as súas reflexións sobre a lingua, e sobre todo saír á rúa, participar nos actos e manifestacións previstas para o 17 de maio, para que se oia o que pensa a sociedade civil contra a derogación do decreto do galego, porque, como escribiu Xohana Torres, “se ardemos, sopra o vento”. E habemos arder, a prol do galego, en Compostela e nas Ramblas de Barcelona. Boa semana e boas lecturas.


Texto completo no seu blog DAS ORIXES DE MARZO




[fotiños roubadas]

mércores, 6 de maio de 2009

E seca, como me deixas, o deserto branco quere ser o camiño


[dobre click para lela]



No soy dueña de nada
mucho menos podría serlo de alguien.
No deberías temer
cuando estrangulo tu sexo,
no pienso darte hijos ni anillos ni promesas.

Toda la tierra que tengo la llevo en los zapatos.
Mi casa es este cuerpo que parece una mujer,
no necesito más paredes y adentro tengo
mucho espacio:
ese desierto negro que tanto te asusta.


Miriam REYES, Bella durmiente, Hiperión ediciones, Madrid, 2004.



Me he escondido debajo de las piedras
junto a los escorpiones
para que no me encuentres o encuentres la muerte.

O sangue é líquido


BOCA
succionando en la muerte
y rayos estelares
con los secretos de la sangre
salen de la vena
en la que el mundo fue a abrevar
y floreció

Morir
deduce su punto de vista del silencio
y el ojo sin mirada
del abandono del polvo sin perspectiva
pasa sobre el umbral del ver
mientras el drama del tiempo
es bendecido
justo detrás de su helado sudario.

Nelly SACHS, Viaje a la transparencia. Obra poética completa,Editorial Trotta, Madrid, 2009.


[2009 tamén será o ano no que atopei a Nelly Sachs]

martes, 5 de maio de 2009

A viaxe negra da luz











Divídete noche

Divídete noche
tus dos alas iluminadas
tiemblan de espanto
pues quiero irme
y te traigo devuelta la
sangrienta
tarde

NELLY SACHS



Fotos da viaxe a Bilbo-Azkoitia-Gernika: MADRID; AKAUZAZTE; HUMOR VÍTREO (a fotiño é de Txesus-gracias!-); ETEN; ETENIZADOR (ETEN + ATOMIZADOR); O MATADEIRO DE AZKOITIA (CENTRO SOCIAL OKUPADO ou gaztetxe); A MIÑA PINCHA FAVORITA; GAZTETXE de GERNIKA; PREMISAS do GAZTETXE GERNIKA; EUSKAL HERRIA.
A