É polas noite que abro o meu ventre coa voracidade das illas
en espirais
e aborto miserias se non me ceibas de pronto e acado unha profundidade
de violencia que me atosigou desde sempre.
Son unha imaxe aberta cara a metade cara as ruínas,
ou non reaparezo para abordar o meu sentido último,
a miña sombra de cicatrices e cancro de luz,
o noso beixo de caranguexos-cristal-d´auga.
(...)
EMMA PEDREIRA LOMBARDÍA
[o extracto de poema saqueino de ENFOCARTE, onde hai unha preciosa antoloxía virtual da poesía galega dos 90 con traduccións ó castelán, obra de TERESA SEARA, recoméndovola se vos cega o brillo destas verbas... / Imaxes: fotos da fundamental DEBORAH PAAUWE e ela xunto á súa obra aquí embaixo.]
Ningún comentario:
Publicar un comentario