venres, 29 de xaneiro de 2016

O meu proxecto érao porque tiña que ver co baixón físico e a absoluta certeza de ter gañado e telo perdido todo nun palpabrexo foi o océano cegando ao sol, agora arrástrome pola lama e nese intre son feliz

Me había levantado temprano y vi los obreros que llegaban a la obra con un sol magnífico. Te habría gustado ver el aspecto particular de ese río de personajes negros, grandes y pequeños, primero en la calle estrecha, donde había un poco de sol, y luego en la obra. Después desayuné un trozo de pan seco y un vaso de cerveza; es lo que Dickens recomienda a los que están a punto de suicidarse, como particularmente indicado para alejarlos de su proyecto todavía un tiempo. Y aunque no se esté del todo en la disposición de espíritu, es bueno hacerlo de tiempo en tiempo, pensando en el cuadro de Rembrandt Los peregrinos de Emaús

 

Van Gogh, o 18 de Agosto de 1877

 

 

Cómo fará Cristo para revelarse

seguro que el coñece os segredos de Atacama:

cómo viaxar na luz 

do máis profundo do deserto ao negro do universo;

non quero salgar nada máis con isto que digo

onte enfiei con Jul. agullas coas que non sei coser

si, a min tamén me gustaría falar sen persoas, I.:

ser non unha primeira, tampouco ser a última

mírote por iso que ti fas tan ben           escribir sen falar...

e dito isto voilà! como di Joyce: pase o que pase o mellor é largarse 

adiós! adiós! bye bye, au revoir!

 

 

[Cita: 2013- Texto:2016]

 

Ningún comentario:

Publicar un comentario